«Несмотря на попытки властей создать с Россией некий «СССР 2.0», люди хотят абсолютно другого»

«Людзі хочуць браць адказнасць за сваё жыццё, а не аддаваць яе дзяржаве»

— Чым далей ідзе час, тым менш застаецца людзей, якія пажылі ў Савецкім Саюзе і настальгуюць па ім. Адпаведна, тым больш людзей хочуць іншага — больш стабільнага, забяспечанага жыцця, — кажа Павел Свярдлоў у выпуску Мне тоже не нравится. — Дзе ёсць правілы, якія дзяржава выконвае, дзе ёсць магчымасць паўплываць на гэтую дзяржаву.

У гэтым сэнсе час працуе на нас. Ёсць, канешне, рэцэдывы (часам даводзіцца чытаць пра маладых айцішнікаў-камуністаў), але гэта кропкавыя з'явы.

І мне здаецца, што гэты шлях ужо не спыніць. Чым далей ад Савецкага Саюза, нягледзячы на ўсе спробы беларускіх уладаў нейкім чынам яго разкансерваваць і стварыць з Расіяй нейкі «СССР 2.0», — людзі хочуць абсалютна іншага: браць адказнасць за сваё жыццё, а не аддаваць яе дзяржаве, быць незалежнымі, а не каб за іх вырашалі, дзе ім працаваць, жыць.

Я ў гэтым плане ў беларусаў веру і думаю, што ў Беларусі толькі адзін шлях — прагрэсіўны шлях да шчаслівай будучыні, шлях на Захад. А тое, што Усход учапіўся ў нас і ніяк не адпускае, — тут пытанне: колькі мы яшчэ згубім часу, перш чым наша краіна ўсё ж такі стане на гэты заходні еўрапейскі шлях.

«Очень многое зависит от верхов»

— Есть люди, которые осознают, что такое демократия, и стремятся к ней, — продолжает Наталья Дулина. – И, возвращаясь к Советскому Союзу: те, кто только шепотом на кухне мог обсуждать вещи, которые им не нравились, а, выйдя из дома, примирялись с тем, что надо молчать или говорить то, что нравится начальству…

Когда не стало Советского Союза, эти люди очень быстро влились в новую жизнь и поняли, что теперь государство не будет их обслуживать — они открывали частные предприятия, пытались как-то выжить.

Я думаю, что, если все будет хорошо, то те, кто сейчас является «промежуточным слоем», тоже подтянется… Как бы это ни было печально, но очень многое зависит от верхов. И когда они исчезнут, думаю, мы достаточно быстро сможем восполнить этот пробел демократического развития и воспитания.